အရင့္က်က္ဆုံးလူ

အရင့္က်က္ဆုံးလူဟာ အျခိဳးျခံဆုံးလူ

(ေလးစားပါတယ္ စာအုပ္မွ )


အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ သုံးႏိုင္မွ ၊ အဖိုးတန္ အဝတ္အထည္ေတြ ဝတ္ႏိုင္မွ လူ႕အဖိုးတန္ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္သုံးတဲ့ ပစၥည္း နဲ႕ တန္ဖိုးမျဖတ္သင့္ဘူး ။
တကယ္ အသိဉာဏ္ေလးနက္တဲ့ သူဟာ သူမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာေအာင္ ႂကြားႂကြားဝါဝါ မဝတ္ဘူး ၊မေနဘူး ။ စိတ္ထား ရင့္က်က္ေလေလ ၊ အေနအထိုင္ အစားအေသာက္ ႐ိုးေလေလ ျဖစ္တာ ေတြ႕ရတယ္ ။ အရင့္က်က္ဆုံး လူဟာ အျခိဳးျခံဆုံးလူ ျဖစ္တာ ေတြ႕ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ ရွိပင္ ရွိေသာ္လည္းျခိဳးျခံ ရမယ္ ။ မရွိလို႕ ျခိဳးျခံတာ မဟုတ္ဘူး ။ ျဖဳန္းေနတဲ့ လူ ၊ ႂကြားေနတဲ့ လူကို ျမင္ရတဲ့ အခါ သူ႕စိတ္ကို ျမင္ေနရင္ ဘယ္လို သေဘာထားမလဲ ။တကယ္ေလးစားႏိုင္မလား ။ မရင့္က်က္တဲ့ သူကေတာ့ အားက်မယ္ ၊အထင္ၾကီးမယ္ ။ ဉာဏ္ရွိတဲ့ သူကေတာ့ အထင္မၾကီးဘူး ။
ျဖဳန္းႏိုင္တဲ့ သူေတြ ျဖဳန္းေနၾကတာ ကို အတုယူမွားျပီး ေတာ့ လိုက္တုရင္ လူ႕ အသိုင္းအဝိုင္း ပ်က္စီးမယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ အသိုင္းအဝိုင္းကို ေကာင္းေစခ်င္ ရင္ စည္းကမ္းရွိရွိ ေနျပရမယ္ ။ ျခိဳးျခိဳးျခံျခံ ေနျပရမယ္ ။ ကိုယ္က good example ျဖစ္ေအာင္ ေနတာကိုက ေလာကအက်ိဳးကို ေဆာင္တာျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္မွာ ေပါမ်ားေနရင္ အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္ ေနရာမွာ သုံးတာေကာင္းတယ္ ။
လူအမ်ားေလးစားတာကို ခံရတဲ့သူေတြကို ၾကည့္ရင္သူတို႕ဟာ အတတ္ႏိုင္ဆုံး အမ်ားအက်ိဳး ကိုေဆာင္ရြက္ ၾကတယ္။ အဲသလို ေစတနာ မွန္မွန္နဲ႕ အမ်ားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္တဲ့ လူေတြမ်ားလာရင္ ဒီအသိုင္းအဝိုင္းဟာ ပိုျပီးေတာ့ ေကာင္းလာမယ္ ။ ေပ်ာ္စရာ ပိုေကာင္းလာမယ္ ။ ေအးခ်မ္းမယ္ ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မေရြး စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရလာမယ္ ။
သိပ္ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္တဲ့ လူဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလးစားမႈ ( self-respect )မရွိဘူး ။ ပတ္ဝန္းက်င္ ကလည္းသူ႕ကို တကယ္ ေလးစားမွာ မဟုတ္ဘူး ။
တကိုယ္ေကာင္း ဆန္တဲ့ လူဟာ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာ တဲ့ သူ ျဖစ္ႏိုင္မလား ။
တကိုယ္ေကာင္း ဆန္တဲ့သူဟာ ဣႆာ မစၧရိယ အားၾကီး တယ္ ။ ကိုယ့္မွာ ရွိတာကို မွ်ျပီး ခြဲေဝျပီး မသုံးႏိုင္ဘူး ။ သူမ်ားရဲ့ ၾကီးပြါးမႈ ၊ တိုးတက္မႈ ကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဝမ္းမသာႏိုင္ဘူး ။ မ လႊဲသာလို႕ ေပးရ ရင္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ နဲ႕ မေပးႏိုင္ဘူး ။ ေပးလိုက္ျပီးမွ ႏွေျမာေန တတ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ လူအမ်ားနဲ႕ ဆက္ဆံရာမွာ ကိုယ့္ဘက္က ေပးရမွာကို စိုးရိမ္ေနတတ္တယ္ ။ ေငြေၾကး ေပးရမွာ ၊ ပစၥည္းေပးရမွာ ၊ အခ်ိန္ေပးရမွာ ၊ ျပဳစုေပးရမွာ ၊ လုပ္ေပးရမွာ တြန္႕ဆုတ္ေနတတ္တယ္ ။ဒါေၾကာင့္ သူ႕မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းရွားတယ္ ။ သူ တစ္ခုခု ေပးျပီးရင္ ဘာျပန္ရမလဲ လို႕ ေတြးေနတတ္ တယ္။ျပန္မရရင္ စိတ္ဆိုးတတ္တယ္။ သူ႕ စိတ္ဟာ မလြတ္လပ္ဘူး ။ ျပန္မရရင္စိတ္ဆိုး တတ္တယ္ ။ သူ႕စိတ္ဟာ မလြတ္လပ္ဘူး ။ အေပးအယူ အ႐ႈံးအျမတ္ကို ပဲ ေတြးေနတတ္တယ္ ။ ဆက္ဆံေရးေတြဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နဲ႕ဆက္ဆံတာမ်ားတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ တကယ္မရဘူး ။
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့ သူ ၊ လြတ္လပ္တဲ့ သူ ျဖစ္ခ်င္ရင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ စိတ္ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႕နဲ႕ ထိန္းႏိုင္ဖို႕လိုတယ္ ။ အထူးသျဖင့္ သူမ်ား ဒုကၡ ေရာက္မွ ကိုယ့္မွာ အက်ိဳးရွိမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးကို မလုပ္မိဖို႕ သတိထားရမယ္ ။